„Kochana Kristi, Bardzo mi przykro, kochanie. Uwierz mi, kocham cię nad życie, ale

– Wiesz, że go śledzimy.
Dawn Rankin przyszła w tej samej chwili, gdy Bentz zbierał się do wyjścia. Uśmiechnęła
lotnisku z Petrocelli. Sprawdzamy zapisy kamer z lotniska i przebieg dnia Petrocelli.
Zadzwoniła ponownie na komórkę. Trafiła na pocztę głosową. Czas pogadać. Zanim
– Tak jest, geniuszu, na pewno o to chodzi – odparła ze śmiechem.
– Myśli pan, że ja... ? Boże, nie. Nie miałam z tym nic wspólnego.
bez zainteresowania, bo też nikła we mgle. Cały czas myślał o kobiecie w srebrnym wozie,
rozkoszował się tym, że pozbawia je życia w chwili, gdy stawały się dorosłe.
autostradę.
Dziecko... W tej chwili rośnie w niej życie.
Udowodnić, że nawet dobry glina może zejść na złą drogę; oszalał na tyle, że przyjechał do
Boże, co za świr!
– Powiem ci na miejscu. – Hayes się rozłączył, a Bentz został ze złym przeczuciem.
– Jest! – Zauważyła biegacza. Ustawiła odpowiednio taśmę.

– No i? Owszem, ta kobieta wygląda jak Jennifer, i co? Boże, nie. Chyba nie uwierzyłeś?
Poczuł pulsowanie w skroni.
– Wiem, już wiem. – O1ivia stłumiła uśmiech. – Jesteś za stary, by być ojcem. No trudno,
Burczało mu w brzuch. Nerwowo bębnił palcami o kierownicę.
Jamesem, w moteliku niedaleko kampusu.
Hayes wypytywał, czym się kierował, jadąc do Point Fermin.
piosenki zespołu Fleetwood Mac. Jennifer bardzo lubiła ich muzykę.
Bentz jest dorosły, umie o siebie zadbać, nawet jeśli ludzie wokół niego padają jak muchy.
Wstał, podszedł do okna, uchylił żaluzje i spojrzał na spowity mrokiem parking.
- Raz, tak przynajmniej twierdzi, ale przecież to bez znaczenia. Chodzi o to, że nikt nie przypuszczał, że Marta Vasquez jest kolejnym nieślubnym dzieckiem Camerona. Jezu, czy
prowadził przesłuchanie, wyszedł, żeby sprawdzić, czy Olivia już dotarła. Bentz wyobrażał ją
Zadzwoniła na komórkę Bentza – nie odbierał. Miała ochotę wrzeszczeć z wściekłości.
Podnoszę głowę.
Spłonęło osiemdziesiąt procent powierzchni ciała, na resztkach skóry nie było blizn ani
twoje wizje, może powinieneś powiedzieć o nich lekarzowi i, nie daj Boże, psychiatrze. Te